انتخاب و در اختیار داشتن ابزارهای مناسب و بهینه برای مدیریت ریسک، از عوامل بسیار مهم در مدیریت ریسک های مختلف است. اوراق بهادار بیمه ای ابزارهای مالی - بیمه ای نوینی هستند که در سال های اخیر به نحو گسترده برای پوشش ریسک های به خصوص فاجعه آمیز و بزرگ، از سوی بیمه گران مورد استفاده قرار گرفته اند. علاوه بر این، این اوراق ابزارهایی برای تامین مالی نیز می باشند، که درخصوص انتشار های مربوط به بیمه های زندگی مصداق دارند. انتشار هایی که تاکنون در خصوص این اوراق انجام شده است، داخل صنعت بیمه بوده است و مدل ها و الگوهای عملیاتی برای انتشار این اوراق بر روی ریسک های بخش نفت و گاز وجود ندارد. با توجه به اهمیت بخش نفت و گاز و همچنین تنوع و گستردگی بالای ریسک های مربوط به آن و به منظور ایجاد تنوع در ابزارهای در اختیار صنعت نفت و بیمه برای مدیریت ریسک این مقاله کوشیده است با تکیه بر منطق اقناع سایمون (1996)، الگویی برای انتشار اوراق ریسک های نفتی ارائه نماید. این الگو متناسب با شرایط صنعت نفت و بیمه ایران بوده و همچنین ملاحظات شرعی در سرمایه گذاری های مربوطه نیز لحاظ شده است.

در این تحقیق، ریسک های بیمه گری صنعت بیمه با دو رویکرد متفاوت، تجمیع همزمان با توابع مفصل بیضوی و ارشمیدسی و تجمیع سلسله مراتبی با توابع مفصل ارشمیدسی سلسله مراتبی (HAC)، انجام شده و بر این اساس، حداقل سرمایه لازم برای صنعت بیمه برآورد شده است. نتایج تجمیع و مدل سازی ساختار وابستگی ریسک های بیمه گری با داده های ضریب خسارت طی سال های 1392-1354 نشان می دهد که به علت تفاوت نوع ساختار وابستگی، حداقل سرمایه لازم برآورد شده با رویکردها و توابع مفصل مختلف، متفاوت است. حداقل سرمایه لازم برای پوشش ریسک بیمه گری صنعت بیمه با مدل استاندارد آیین نامه 69 بیمه مرکزی و با داده های سال 1392 در حدود 96،943،391 میلیون ریال محاسبه شده است، در حالی که حداقل سرمایه برآورد شده با سنجه ریسک ارزش در معرض خطر (VaR) در سطح اطمینان 95 درصد با توابع مفصل بیضوی در رویکرد تجمیع همزمان و با توابع مفصل کلایتون و جوی در هر دو رویکرد، کمتر از این مقدار است. بنابراین می توان نتیجه گرفت که استفاده از این توابع مفصل در تعیین حداقل سرمایه لازم، توانگری موسسات بیمه را بیشتر از حد برآورد شده با روش تجمیع ساده و خطی مدل استاندارد نشان خواهد داد.

زمینه مطالعه: پرورش صنعتی طیور باتراکم بالا و در محیط های بسته سبب افزایش مرگ ومیر ناشی از بیماری های مختلف شده است. هدف:بررسی شرایط محیطی و مدیریتی موثر بر بروز تلفات در گله های طیور صنعتی، تعیین سهم هریک از این عوامل و رتبه بندی مرغداری ها از لحاظ ریسک بروز تلفات و ترمیم تقریبی این نقصان مربوط به نظام بیمه بخش طیور در ایران بود. روشکار: نمونه گیری از 47 مزرعه جوجه گوشتی، 20 مزرعه مرغ تخم گذار و 30 مزرعه مرغ مادرگوشتی از 16 استان کشور انجام شد. استان ها براساس موقعیت جغرافیایی، شرایط اقلیمی و شیوع بیماری انتخاب شدند. شرایط فیزیکی آشیانه مانند تبادل حرارتی، شدت نور، اتمسفر آشیانه مانند غلظت اکسیژن، آمونیاک و اسیدیته و رطوبت بستر، کیفیت تجهیزات مانند قدرت هواکش ها و تجهیزات گرمایش و خنک کننده با استفاده از ابزاردقیق، اندازه گیری و شاخص مدیریت دما، تهویه، نور، تغذیه و شاخص عملکرد، محاسبه شد. فراسنجه های مربوط به مدیریت بهداشت و ایمن سازی گله نیز اندازه گیری و نمونه های خون جهت تعیین عیار آنتی بادی علیه بیماری ها و ارزیابی برنامه ایمن سازی و وضعیت گله ها از لحاظ مدیریت کنترل بیماری ها مورد بررسی قرارگرفت. در مجموع از تعداد 97مزرعه مرغداری 27231 داده اندازه گیری و ثبت شد. نتایج: میانگین تلفات گله های گوشتی 15.4 %، تخم گذار 11.2% در یک دوره و مادر 1.9% در ماه بود. در مدل تابعیت تبعیضی درصد تلفات از متغیرهای محیطی و مدیریتی در مزارع پرورش جوجه گوشتی که توسط روش گام به گام و بر مبنای حداقل مقدار لامبدای ویلکس برآورد شد، بیشترین ضریب استاندارد شده مربوط به متغیر نحوه انجام واکسیناسیون (VA) بود و پس از آن به ترتیب ظرفیت تهویه به ازای یک 2m مساحت آشیانه (VM)، ایمن سازی علیه آنفلوانزا (AIG)، چگونگی امنیت زیستی (SHOW)، نوع آبخوری (DRIN)، میزان نزولات (RAIN) و شاخص مدیریت دما (TMI) در رتبه های بعدی قرار گرفتند. Mortality Risk (0,1) i = -2.622+ 1.533VA - 1.135 SHOW + 0.739 AIG + 0.551 DRIN - 0.016 VM + 0.003 RAIN + 0.002 TMI مدل های برازش شده در مورد گله های تخم گذار و مادر نیز بیانگر بیشترین توضیح توسط متغیر های بهداشتی و ساختار تهویه آشیانه بودند.نتیجه گیری نهایی: از بین متغیرهای محیطی و مدیریتی شش گانه مورد بررسی، ایمن سازی گله در مقابل بیماری، امنیت زیستی و ساختار تهویه آشیانه بیشترین تأثیر را بر رتبه بندی مرغداری به لحاظ ریسک بروز تلفات داشتند.

0